Een (in)complete dwarslaesie
Een gevolg van een (in)complete dwarslaesie is vaak een reductie en in sommige gevallen zelfs een volledig verlies van spierfunctie en sensibiliteit. Naast een afname van de cardiovasculaire conditie, leidt een dergelijke vorm van chronische musculaire inactiviteit tot veranderingen in spieren en perifere circulatie.
Uit onderzoek is gebleken dat het musculaire systeem karakteristieke veranderingen ondergaat. Denk hierbij aan spieratrofie, een reductie in de oxidatieve capaciteit en een verschuiving in de spiervezel samenstelling. Hierbij krijgen de zogenaamde type II, ‘fast twitch’ vezels, de overhand. De perifere doorbloeding neemt af door atrofie van het vaatbed (Hopman 1996) en van de hartspier (Kessler 1986).
Het gevolg hiervan is een verhoogd risico van decubitus. Ook is gebleken dat de botdichtheid vermindert. Dit verhoogt de kans op osteoporose aanzienlijk. De verminderde algehele circulatie kan leiden tot spijsverteringsproblematiek, hart- en vaatziekten en diabetes.
FES (Functionele Elektrische Stimulatie)
Tijdens de revalidatieperiode wordt mensen met een dwarslaesie geleerd voorzichtig om te gaan met de huid. Dit betreft voornamelijk de onderste extremiteiten. Door inactiviteit neemt de doorbloeding van de onderste extremiteiten af. De stijfheid en kwetsbaarheid nemen toe. Door passief te bewegen kan er enigszins weer wat bloed stromen. Dit is echter niet vergelijkbaar met de toename tijdens het gebruik van FES.
Het gebruik van FES heeft gunstige effecten op verlamde ledematen. Eén van de belangrijkste effecten is de toename van de doorbloeding in de gestimuleerde spieren waardoor kwalen als decubitus veel minder kans krijgen. Met behulp van FES wordt de spierpomp weer in werking gezet. Een verbeterde doorbloeding is belangrijk ter voorkoming van decubitus. Het bevordert de genezing ervan.
Inschrijven nieuwsbrief
Fout: Contact formulier niet gevonden.
Comments are closed.